Πολιτικάντικη Τσιχλόφουσκα: Η ιστορική έδρα του δήμου μας

Προεκλογικά το Δημοτικό Συμβούλιο Κηρέως είχε αποφασίσει στις 14/5/12 ομόφωνα να διεκδικήσει σαν παρηγοριά την Ιστορική Έδρα του νεου δήμου για το Μαντούδι (φωτογραφία).  Τους τελευταίους μήνες  πολλοί δήμοι της χώρας έχουν καταφέρει , ακολουθώντας την διαδικασία που προβλέπεται απο το νόμο, τον ορισμό ιστορικών εδρών στις περιοχές τους. Στο δήμο μας, γρήγορα  αυτή η απόφαση ξεχάστηκε απο τους κ. Καντζούρα, Στάμου, Λεοντή και Κανελόπουλο που την είχαν ψηφίσει.

Η απόφαση  για "Ιστορική Έδρα" 

Στις 14/5/2012 το Δημοτικό Συμβούλιο Κηρέως, σε έκτακτη Συνεδρίαση, είχε αποφασίσει ομόφωνα  απειλώντας  μάλιστα διακοπή της λειτουργίας του Δήμου Κηρέως, προκειμένου ο Υπουργός να δεχθεί   το Μαντούδι σαν Ιστορική Έδρα στο νεο δήμο.

Η απόφαση αυτή του Δ.Σ. Κηρέως ήταν περισσότερο να εφησυχάσει τους δημότες Κηρέως ενόψει των δημοτικών εκλογών και ξεχάστηκε μετά την σύσταση του Δ.Σ. του διευρυμένου δήμου μερικούς μήνες αργότερα (Οκτώβριο του 2010). Το περίεργο είναι ότι πολλά απο τα τότε μέλη του Δ.Σ. Κηρέως που ψήφισαν για την ιστορική έδρα  του δήμου έχουν θέσεις επιρροής στην νέα Δημοτική Αρχή. Συγκεκριμένα, οι κ. Καντζούρας και Στάμου είναι αντιδήμαρχοι, ο κ. Λεοντής είναι πρόεδρος της ΔΕΥΑ και οι κ. Κανελλοπουλος και Λιαγκάκης μέλη του Δ.Σ.   Σύμφωνα με δημοσιεύματα στο τοπικό τύπο περίπου 35 άτομα του τότε δημάρχου Κηρέως κ. Ενωτιάδη ήταν υποψήφιοι με τον συνδυασμό του εκλεγμένου δημάρχου κ. Ψαρρού.  Παρά την επιρροή τους, ξέχασαν πολύ γρήγορα  την απόφαση που είχαν πάρει και δεν την προώθησαν ποτέ στο Δ.Σ. του διευρυμένου δήμου.

Η διαδικασία

Η τότε απόφαση του  Δ.Σ. Κηρέως για απαίτηση ιστορικής έδρας του δήμου ήταν καθαρά δημαγωγική αφού "απαιτούσε" απο τον Υπουργό Εσωτερικών να καθιερώσει δέυτερη έδρα στο νέο δήμο. Ηταν δημαγωγική γιατί ο τότε δήμαρχος   με την πολύχρονη αυτοδιοικητική του εμπειρία θα έπρεπε να γνώριζε ότι  ο νόμος προβλέπει οτι χρειάζεται  αίτημα του δημοτικού συμβουλίου αλλά και αίτηση και έγκριση απο το Συμβούλιο Τοπωνυμιών για να παρθεί απόφαση απο τον  Υπουργό Εσωτερικών για τον ορισμό ιστορικής έδρας. Μια διαδικασία που  θα μπορούσαν  τότε αλλά ακόμη και τώρα. αν ήθελαν ιστορική έδρα, να  ακολουθήσουν χωρίς τις μεγαλόφωνες ανακοινώσεις και απειλές για κλείσιμο του δημαρχείου.



Με  την παραπάνω διαδικασία μέσω του Συμβουλίου Τοπωνυμιών  το Υπουργείο Εσωτερικών ενέκρινε αυτό το μήνα τον ορισμό των παρακάτω ιστορικών εδρών σε 5 δήμους της χώρας. Πολλοί άλλοι δήμοι της χώρας έχουν προχωρήσει σε ορισμό ιστορικών εδρών απο την σύσταση του Καλλικράτη.



Ορισμός του οικισμού Άσκρης του Δήμου Αλιάρτου, ως ιστορικής έδρας αυτού.



Ορισμός του οικισμού Νέας Σάντας του Δήμου Κιλκίς, ως ιστορικής έδρας αυτού.



Ορισμός του οικισμού Περαχώρας του Δήμου Λουτρακίου-Αγίων Θεοδώρων, ως ιστορικής έδρας αυτού.



Ορισμός του οικισμού Ρεντίνας Δήμου Σοφάδων, ως ιστορικής έδρας αυτού.



Ορισμός του οικισμού Αρχαίας Κορίνθου, ως ιστορικής έδρας του Δήμου Κορινθίων

Τι είναι η "Ιστορική Έδρα"

Η "Ιστορική έδρα είναι τιμητικός τίτλος της ελληνικής τοπικής αυτοδιοίκησης, ο οποίος αποδίδεται σε οικισμούς που δεν αποτελούν έδρα κάποιου δήμου, αλλά φέρουν για ιστορικούς λόγους μεγάλη συμβολική βαρύτητα.

Πιο συγκεκριμένα, οι λόγοι μπορεί να άπτονται της αρχαίας (π.χ. Παλαιά Επίδαυρος στο Δήμο Επιδαύρου, Βεργίνα στο Δήμο Βέροιας) και της νεότερης ιστορίας (π.χ. Κομμένο στο Δήμο Σκουφά), της συνεισφοράς στην τοπική οικονομία και πολιτισμό (π.χ. Δελβινάκι στοΔήμο Πωγωνίου), του αρχιτεκτονικού κάλλους (π.χ. Όλυμπος στο Δήμο Καρπάθου) κ.ά.

Η διαφορά της ιστορικής από την διοικητική έδρα είναι ότι στη δεύτερη βρίσκονται συγκεντρωμένες οι κεντρικές υπηρεσίες και λειτουργίες του δήμου, ενώ στην πρώτη λαμβάνουν χώρα κυρίως εορτές και τελετές.



Η ύπαρξη ιστορικής έδρας είναι προαιρετική. Για να αναγνωριστεί ένας οικισμός ως τέτοια, απαιτείται πρόταση του δήμου προς τοΣυμβούλιο Τοπωνυμιών, το οποίο λαμβάνει την τελική απόφαση."

 πηγή:  Βικιπαίδεια,